FOTOTENTOONSTELLING EN POWERPOINTPRESENTATIE “DE GROOTE OORLOG BIJ ONS – Beelden van Hollebeke, Voormezele en Zillebeke, voor, tijdens en kort na de Eerste Wereldoorlog”

Deze tentoonstelling gaat door in het Bezoekerscentrum „De Palingbeek”, Vaartstraat 7 - Zillebeke en is een organisatie van de Heemkring Selebeke in samenwerking met Davidsfonds De Beke.

Ze is gratis te bezichtigen van zondag 23 maart tot en met zondag 6 april 2014, elke namiddag van 13.30 uur tot 16.30 uur - opgelet, niet op zaterdag.

Paul Breyne opende plechtig de tentoonstelling plechtig openen op zondag 23 maart 2014 om 11.00 uur. 

Welkom door Georges Vermaut namens het Davidsfonds.







Hieronder de toespraak van Philip Woets, namens de Heemkring Selebeke

"Geachte commissaris generaal voor de herdenking van de eerste wereldoorlog in België Paul, schepen Dominique, ereschepen Frans, gemeenteraadslid Ives, beste leden van het Davidsfonds De Beke en de heemkundige kring Selebeke, beste dorpsgenoten en sympathisanten
 
In naam van het bestuur van Selebeke, heet ook ik jullie heel hartelijk welkom bij de officiële opening van de fototentoonstelling “DE GROOTE OORLOG BIJ ONS – Beelden van Hollebeke, Voormezele en Zillebeke, voor, tijdens en kort na de Eerste Wereldoorlog”, die wij op uitnodiging van en in samenwerking met het Davidsfonds De Beke mochten opzetten.
 
Sta mij toe dat ik eerst een woordje van dank richt tot de medewerkers van het Bezoekerscentrum De Palingbeek, waar we vandaag en de komende 2 weken te gast mogen zijn. Dank je wel, Kristin, Inge, Liesbeth, An en Frederik, voor de spontane toezegging en jullie bereidwillige medewerking. We zijn hier overigens altijd welkom. We treffen het met dergelijke fraai uitgebouwd natuur- en milieu-educatief centrum en wat zijn we verwend met het provinciedomein De Palingbeek als het ware in onze achtertuin!
 
Einde oktober 1914, hoeft het nog gezegd, bijna een eeuw geleden, dreef het oprukkend oorlogsgeweld de inwoners van Zillebeke, Hollebeke en Voormezele op de vlucht. Zij die gedurende enkele dagen nog zelf vreemde vluchtelingen geherbergd hadden, moesten toen zelf op zoek naar veiliger oorden, have en goed achterlatend, een onbekende bestemming tegemoet. Vier jaar lang was het hier een vreselijk slagveld. De verdediging van de heuvelrug Hooghe – Zwarteleen – Verbrande Molen – De Vierlingen - Sint-Elooi heeft duizenden mensenlevens gekost. Onze gemeenten werden in één grote puinhoop herschapen. Toen het finaal in november 1918 tot een wapenstilstand kwam, was er nagenoeg geen vierkante meter grond die niet was omgewoeld. Alles was verwoest. De eersten die na de oorlog hun gemeente kwamen bezoeken, waren teneergeslagen en ontmoedigd. Ze ondervonden meestal veel moeite om de juiste plaats waar hun woning stond, terug te vinden. Veel wegen waren totaal verdwenen en op de meeste plaatsen was hun juiste ligging moeilijk te bepalen.

Ook de vroegere bossen waren verdwenen. Met uitzondering van verwilderde struiken en verschrompelde, halfverbrande boomstronken, bleef er niets van over. Her en der stukgeschoten wagens, kanonnen, tanks, wrakstukken van vliegtuigen, vernielde loopgraven, obusputten en betonnen onderstanden. Overal vond men koperen artilleriehulzen, kisten patronen en handgranaten, obussen en ander ontploffingstuig.
 
Niettegenstaande dit alles, gaven enkele gevluchte inwoners het voorbeeld en keerden terug. Moed, doorzettingsvermogen en vastberadenheid haalden stilaan de bovenhand. Geleidelijk kwamen meer en meer vluchtelingen terug. Zij betrokken houten barakken, die zij zelf getimmerd hadden of die hen door het Koning Albertfonds ter beschikking gesteld werden.

Ongelofelijk snel werden de gronden terug effen en vruchtbaar gemaakt en de woningen heropgebouwd. Alleen de heuvels 60 en 62, de bunkers, de mijnkraters en de talrijke militaire begraafplaatsen en oorlogsgedenktekens herinneren nog aan deze gruwelijke periode. Het schroot dat op de landerijen geraapt werd, was voor velen een bron van inkomsten. Sommigen deinsden er ook niet voor terug om springtuigen te bewerken en open te doen. Vaak moesten ze het met hun leven bekopen. Dat zelfs nu nog slachtoffers vallen, bleek jammer genoeg eerder deze week nog harde realiteit.
 
We zijn er ons van bewust dat de ontbering, de ellende en het verdriet die een niets en niemand ontziende gruwelijke oorlog met zich meebrengt, moeilijk in louter beelden uit te drukken is. Gelukkig werden ervaringen en getuigenissen van zowel militairen als burgers in de loop der jaren aan het papier toevertrouwd of op geluids- en beeldband vastgelegd en op die manier voor de toekomst bewaard.
 
Onze fototentoonstelling hebben we als volgt opgevat.

Achtereenvolgens komen Zillebeke, Voormezele en Hollebeke aan bod, de gemeenten die behoren tot het werkgebied van zowel het Davidsfonds De Beke als onze heemkundige kring. We tonen een of enkele beelden van voor, tijdens en van kort na de oorlog. We hebben hiervoor geput uit eigen beeldmateriaal, maar ook uit foto’s van het Imperial War Museum. Veel prentbriefkaarten van Hollebeke, Voormezele en Zillebeke van voor de oorlog zijn er niet. Geen enkel van de 3 dorpen had toen immers een drukkerij of uitgever. Alleen de kerken, de kastelen en landhuizen en Zillebekevijver werden veelvuldig gefotografeerd. Vervolgens brengen we foto’s uit volle oorlogsperiode. Hier is er echt een overaanbod, zodat we ons hebben moeten beperken. Tenslotte zijn er foto’s van kort na de wereldbrand: de barakken, de militaire begraafplaatsen, de oorlogsgedenktekens en de wederopbouw. We hebben toelichtende teksten zowel op de foto’s als in de presentatie tot een minimum beperkt omdat de beelden voor zich spreken of omdat er op de prentbriefkaarten al uitleg staat. Mochten er vragen zijn, klamp ons met plezier aan!
 
Ik wens jullie alvast veel kijkgenot. Bedankt voor de aandacht!"



Daarna gaf Paul Breyne nadere toelichting bij de gebeurtenissen van de Groote Oorlog. Hij gaf ook aan dat er nationaal en internationaal heel wat gevoeligheden komen kijken bij de organisatie van evenementen en herdenkingsplechtigheden.





Enkele mooie foto's uit de tentoonstelling.









De groepsfoto





En dan was het tijd voor de receptie.



Er is ook een powerpointpresentatie met de foto's die je kunt bekijken.



Pagina aangemaakt door Philip Woets.