Ook in Pervijze werd Wapenstilstand herdacht. De organisatoren hadden volgend programma voorzien:

09.00 uur : Kerkelijke plechtigheid   in aanwezigheid vertegenwoordiging militaire, burgerlijke en rechterlijke overheid.

• Voorganger Deken EH. Wilfried Jonckheere
• Opgeluisterd door het zangkoor Nicolas Pervisum
• Aangepaste eerste lezing door de voorzitter NSB/afdeling
• Opgeluisterd door het zangkoor Nicolas Pervisum
• Musikaal eerbetoon Klaroener “Te Velde“
• Uitdeling gedachtenissen alle Oorlogsslachtoffers WO1 van onze Federatie

Na de plechtigheid, bij het verlaten van de kerk wordt een groet gebracht aan het brandraam ter herinnering aan soldaat Renaat De Ridder (+ gesneuveld in Pervijze 28.10.1914). (O.L.Vrouwbeuk) en eerste vlag NSB/ Pervijze, van 1923  
Toelichting Voorzitter

10.15 uur : Burgerlijke plechtigheid aan het gemeentelijk oorlogsmonument ( de Calvarie ) der gesneuvelde soldaten en omgekomen burgers voor Groot-Pervijze (Lampernisse-Oostkerke-Pervijze-Stuivekenskerke). 

•  Doden appel door NSB Voorzitter AdjtChef b.d. Roger Riekaert
•  Bloemen neerlegging door de vertegenwoordiger van de Stad Diksmuide
•  Dhr.  Gemeenteraadslid VERSTRAETE Gaby
•  Een roosje voor elk oorlogsslachtoffer
•  Muzikaal eerbetoon. Last Post & Nat Hymne

10.30 uur : Herdenkingsplechtigheid aan het graf van the Canadian Pilot Officer J.A. Robertson. R.C.A.F. (+ Pervijze 29.11.1943).
Bloemen neerlegging en militaire groet door de aanwezige militairen en Burgers.
Muzikaal eerbetoon. Last Post
 
 11.00 uur : Receptie deelnemers plechtigheid aangeboden door de NSB – in de zaal “Het Druivenhof “
 
12.00 uur : Maaltijd t.g.v. de 11 novemberviering in lokaal NSB, de feestzaal van “Het Druivenhof”, Veurnestraat 22 Pervijze (voor hen die vooraf hebben ingeschreven)

Roger Riekaert, voorzitter, verwelkomt de genodigden.
 








Kerkelijke plechtigheid & toespraak in de kerk door Voorzitter































"Geachte aanwezigen, Beste vrienden,                                                            

Niemand onder ons zal ooit in staat zijn, om zelfs maar bij benadering,  de werkelijkheid, de angst, het lijden, en de gruwel, onder woorden te brengen.
 
Maar wie ben ik? Om te pogen U een beeld te geven. Nachten heb ik wakker gelegen, in gedachten, nu iedereen overspoeld wordt met het drama WO1, wat valt er nog toe te voegen, nu 100 jaar later? De IJzerslag is pas achter de rug, in ons dorp wordt puin geruimd, gesneuvelden krijgen een voorlopige rustplaats, en de troepen graven zich in, niemand besefte toen dat de ellende nog 4 jaar zal duren.
 
In ieder geval is het goed om van tijd tot tijd eens na te denken, en te bezinnen, over vrede, en even stil te staan en ons te herinneren aan de vele gebrachte offers, om vandaag in vrijheid te mogen leven, om te mogen zijn wie we zijn.
 
100 jaar, een eeuw geleden, tijd om een terugblik te doen. Laten we even maar onze voorouders aan het woord.
 
Ze zeggen dat het wapenstilstand zal zijn, aldus Cyriel Depuydt, tegen zijn broer Medard, de klaroener van Tervate, op 10 november 1918 in Hansbeke. Oh gij sukkelaar, oorlog das voor ons ganse leven. Daags nadien t’was zjuuste, om 11.00 u viel alles stil. We zijn naar huis gegaan, alles was verwoest, om te werken jongen, werken tot men erbij viel.
 
Petrus Deman, ik was te Eke, ze hadden ons zoveel beloofd, we geloofden het niet, hadden er ons bij neergelegd, we zouden heel ons leven moeten doorbrengen tussen de ratten en de luizen. Maar die dag, 11 november 1918 was het afgelopen. Ik heb dikwijls tegen mijn vrouw zaliger gezegd, liefste, de dag dat ik met je trouwde was een gelukkige dag, maar de gelukkigste dag van mijn leven was die dag daar in Eke.

Ik heb het water zien stijgen, de grachten liepen vol, en de tranché’s liepen onder, velen verdronken. Onmenselijke tonelen speelden zich af, als je als soldaat ergens stapte wist je de volgende pas niet of je nog grond zou voelen. Ik heb gezien hoe men in Pervyse aan het station 150 lijken heeft uitgehaald, en aan de kerkhofmuur in de grond gestopt, het was vreselijk om aan te zien. Aldus Cyriel Clauw, de wagenmaker van ons dorp.

Op 11 okt. 1914  s’avonds werd geheel de plaats bezet van auto & rijtuigen, om 09.00u kwamen er 9 Offr binnen om eten & slaping te vragen, wij wisten nog niet wat er op handen was. Om 11.30u werd er geweldig gebeld, k’vroeg wie daar was, haastig doe open, het was de veldwachter van Diksmuide,  hier zijn 150 mannen om bij U te logeren “ Colonne d’Ambulance “, een vreemde zaak. In enkele ogenblikken werden spreekplaatsen en gangen bestormd van soldaten die uitgeput van vermoeienis en ontbering hun lieten neerzakken waar ze plaats vonden. Vanaf 12 okt werd alles opgepropt en ingenomen door het leger, te beginnen van den grootten staf, tot de minste soldaat. Hun getal beliep ongeveer7 a 800 man.

Op 16 okt 1914 moesten alle vluchtelingen vertrekken, om nog meer uitbreiding aan het leger te kunnen geven. Op 19 & 20 okt om middernacht werden wij gewekt door aanhoudend geroep, “on bombarde le Village“. Van toen af hield het geschut niet meer op. De Pervijzenaars vertrokken, het was 23 okt 1914, om 08.00u s’avonds. We kregen bevel om onmiddellijk te vertrekken. De Duitsers waren over de IJzer, en stonden op een kwartier afstand van het station. De 30 & 31 okt, met 1 & 2 november was ons klooster ten prooi aan de vlammen. Geheel het gebouw werd verbrand.

We hebben samen geluisterd naar een uittreksel uit het verslag van een bewonderenswaardige Dame, uw onderdanige in JC, Zuster Libaria-Kloosteroverste.

Beste aanwezigen, dit waren 4 getuigen uit ons dorp, die het geluk hadden en het nog hebben kunnen na vertellen. 4 van de velen , elk met hun eigen verhaal. 

• 8.500.000 gesneuvelden,
• 7.550.000 vermisten
• 21.000.000 gewonden

Bij benadering, het resultaat van 4 jaar waanzin.
 
Vele soldatenkerkhoven heb ik bezocht, de koele herfstwind waait door mijn haren. Ik ben alleen, niets als rijen kruisen om me heen, mooi opgelijnd, als soldaten in het gelid, en omringd door de stilte. En voor hun honderdste verjaardag allen mooi opgepoetst. Mijn gedachten dwalen af, duizenden namen en nog eens namen. En dan kom ik bij dat ene zerkje, ergens midden in de rij, mooi in het gelid zoals allen, maar, zijn naam ontbreekt, er staat alleen “ Onbekend-Inconnu .Stierf voor Belgie.
 
Zou er  ergens iemand op hem gewacht hebben toen, nu 100 jaar geleden ? Zijn Moedertje of Vadertje misschien ? waarvan hij afscheid nam met een laatste kruisje, God zegen en beware U ? zijn boer of zusjes? Wie weet zijn vrouwtje en de kinderen? En in de eenzame stilte spreek ik met hem.
­­­­­­­­­­­­
Hier sta ik dan,
Ik ben onbekend voor jou,
En Jij,  bent onbekend voor mij.

Hier sta ik dan,
Bekend voor mijn omgeving,
Maar jij zal voorgoed onbekend blijven voor de wereld.
 
Hier sta ik dan,
En vraag me af wie je was ?
Was je jong,  en enthousiast ? Of ouder en ervaren ?
 
Hier sta ik dan.
Met respect en Dankbaarheid.
Want door jou kan ik leven in vrijheid.

Hier sta ik dan.
Bedankt, beste makker,
wie je ook was."
 
Riekaert Roger
Voorzitter NSB/ Fed. Pervijze





Brandglasraam, hulde aan Renaat De Ridder & eerste vlag NSB Pervijze, 1923

















éGeachte vrienden,
 
We bevinden ons hier in de St.Niklaas beuk van onze Kerk
 
Brandglasraam van Joseph  De Ridder
 
Joseph DE RIDDER  was een van de velen die sneuvelden op het grondgebied van Pervijze, tijdens de IJzerslag. Hij was een jongen uit Deurne, en was in zijn laatste jaar notariaat te Leuven. Hij sneuvelde op 26 oktober 1914 ,  22 jaar oud was hij. Werd begraven op het kerkhof van Pervijze , en na de oorlog werd zijn lichaam nooit teruggevonden. Daarom hielden zijn ouders eraan, als laatste eerbewijs aan hun zoon, in de heropgebouwde Kerk ( 1923 ) dit glasraam te plaatsen. Dit glasraam is voor ons een van de  tastbare symbolen, en een bewijs voor de ontelbare die hier voor onze Vrede gevallen zijn.
 
Vlag
 
Rechts zien we de eerste vlag van de Oud-strijders vereniging afdeling Pervijze, ze dateert van 1923. Ze werd prachtig gerestaureerd, als blijvende stille getuige kreeg ze een plaatsje in onze Kerk. Er is geen monumentje of oorlogsgedenkteken in onze Westhoek waar ze niet gewapperd heeft. Gedragen en gevolgd door onze voorgangers met eerbied voor de gebrachte offers
 
Mag ik dan ook aan U allen eerbiedig een minuut stilte vragen?





Monument oorlogsslachtoffers
Bloemenhulde & dodenapel, neerlegging van 60 rode rozen, door aanwezige kinderen en deelnemers.
Toespraak voorzitter











Dag van herdenken, en van feestvieren. Dankbaar terugdenken aan de gebrachte offers voor de vrede. Ik heb er speciaal aan gehouden om hier vandaag, te proberen aan de hand van getuigen, U een beeld te brengen van vroeger en nu 100 jaar later. Hebben we dan zoveel geleerd? Lessen getrokken uit het verleden?

Dag in dag uit ergens op onze planeet , gruwelijke aanslagen, terrorisme, oog om oog, tand om tand. Men wordt er moedeloos van. Dan wil ik graag Mea culpa zeggen, mij oprecht verontschuldigen. Soms ben ik blij dat ik onze Vuurkruisers van toen nu niet moet in de ogen kijken, sorry jongens, maar al je gebrachte offers zijn te vergeefs geweest, je bloed werd zinloos vergoten, we hebben niets geleerd. Komt er ooit eens een dag van Vrede?
 
Je kwam -  Je ging  Een korte weg -   Een vluchtig spoor    In t’aardse land.   Vanuit Gods hand, tot in Gods hand.
 
Voor hen allen vraag ik U om tijdens de bloemenhulde en Lastpost  de stilte te bewaren.
 
Mag ik dan vragen aan de Heer Gabriel VERSTRAETE, Gemeenteraadslid en afgevaardigde van de Stad Diksmuide, bloemen te willen neer leggen, als symbool van onze dankbare erkentelijkheid?
 
Voor hen allen, Militair & Burger, die onze vrijheid hebben betaald met hun jonge leven en rusten in onze aarde van Groot  Pervijze, dit dodenappel

Lampernisse 

• Sdt. Blanckaert Camiel - 4e Li - Halen 12/08/1914
• Sdt. Castelein Marcel - 2é Li - St.Margriete Houtem 18/08/1914
• Sdt. Couvreur Richard - 1e Jagers te Voet 2e Cie - Pervijze 30/10/1914
• Sdt. Feryn Joseph - 3eLi 2eCie - Ramskapelle 21-26/10/1914
• Sdt. Merlevede August - 1e Jagers -Tamar Devonport (GB) 4/11/1914
• Mevr. Vandecasteele Pharailde - Lampernisse 01/12/1914
• Dhr. Caesteker Désiré - De Panne 25/07/1915
• Dhr. Logghe Maurice - Veurne 08/08/1915
• Mevr. Boomgaert Irma - Veurne 09/11/1915
• Dhr. Vanhove Louis - Veurne 17/11/1916
• Dhr. Vandecasteele Sylvére - Nieuwkapelle 06/08/1917
• Mevr. Feryn Irma - Lampernisse 17/11/1917
• Mevr. Deceunynck Ida - Hoogstade 02/06/1918 2

Oostkerke 

• Kpl. Baeyaert Camille - 1é Karabiniers 7eCie - Rumbeke 14/10/1918
• Mevr. Boomgaert Elisa - Pervijze Rousdamme op 03/11/1915
• Dhr. David Ernest - Lampernisse op 23/9/1915
• Sdt. Doom Henri - 3eLi 1Cie - Schore 18/10/1914
• Sdt. Doom Camille - 15eLi 8eCie - Izegem op 15/10/1918
• Dhr. Gouwy Alphons - Oostkerke op 14/3/1915
• Dhr. Annoot Theophiel - Oostkerke in 1915

Stuivekenskerke 

• Sdt. DECOODT Jerome - 2e Li 1/3 - Klasse 1912 - Tienen 28/8/1914
• Sdt. De KEYNE Theophiel - 8e Li - Beveren a/d IJzer 21/05/1918
• Sdt. Deschoolmeester Jules - 2e Li Klasse 1915 - 09/2/1919
• Sdt. Proot Cyriel - 12e Li - Mechelen 29/09/1914
• Sdt. Stroom Michel - 3e Karabiniers 12Cie - Emelgem 16/10/1918
• Sdt. Viaene August - 2eCie Det Aie Klasse 1915 - Graville (Fr.) 11/12/1915

Pervijze 

• Kpl. Baeyaert Kamiel - 1ekarabiniers 7ecie - Rumbeke 14/10/1918
• Sdt. Bekaert Marcel - 11e Reg Aie - Zuidschote Steenstraete 19/6/1917
• Sdt. Decroos Jan - 11e Li /1e Cie - Staden 28/9/1918
• Sgt. Dekeyser Gerard - 4e Li - Veurne 16/2/1915
• Sdt. Deceuninck Arthur - 3e Karabiniers 3e Cie - Passendale 28/9/1918
• Kpl. Deschoolmeester Theophiel - 5e Li - Rotselaar 12/9/1914
• Sdt. Dewilde Jules - 14e Li 3e Cie - Moorslede 03/10/1918
• Sdt. Driesse Arthur - 4e Li 10e Cie - Zomergem 31/10/1918
• Sdt. Exter Achille - Genie - Brugge St.Michiels 06/11/1918
• Sdt. Feryn Joseph - 3e Li 2ecie 2ebat - Ramskapelle 21-26/10/1914
• Sdt. Feryn Louis - Genie 59e Cie - St.Jacques De Lisieux ( Fr.) 21/6/1919
• Sdt. Germonpré Camiel - 23e Li - St.Margriete-Houtem - 18/08/1914
• Sdt. Loncke Edmond - 8e Li 1e Cie - Villefranche s Mer (Fr.) 24/04/1918
• Sdt. Vandamme René - 3eKarabiniers 2eCie - Roeselare 14/10/1918
• SgtMaj. Vandewoude Edmond - 2e Jagers te voet - Eppegem 26/08/1914
• Dhr. Ameeuw Gerardus - Pervijze 25/03/1915
• Mevr.Ameeuw Marguerite - Pervijze 25/03/1915
• Dhr. Brilleman Albert - De Panne 12/06/1917
• Dhr. Cooren Romain - De Panne 24/04/1915
• Dhr. Dewilde Spiridion - De Panne 26/01/1916
• Dhr. Germonpré Hendrik - De Panne 13/11/1917
• Dhr. Vandenbussche Karel - onbekend
• Dhr. Vansteegher Karel - onbekend
• Dhr. Vermote Carolus - Pervijze 05/04/1915
• Mevr. De Clercq Herminie - Pervijze 25/03/1915
•  Mevr. De Graeuwe Zoé - Pervijze 22/10/1914
• Mevr. De Kimpe Bertha - Veurne s’Heerwillems 26/07/1917
• Mevr. Ghyselen Julia - Veurne 04/11/1914
• Mevr. Labaere Leonie - De Panne 28/07/1915
• Mevr. Lapierre Lucie - De Panne 21/08/1915
• Mevr. Leire Sophie - Pervijze 09/08/1915
• Dhr. Warlop Emiel - Veurne 16/01/1916 

100e verjaardag begin WO1
60 Rode rozen werden neergelegd aan ons monument Oorlogsslachtoffers WO1

Neerleging der rozen
        
Onze gedachten gaan ook naar alle oorlogsslachtoffers, waar ook ter wereld, ook hen die gevallen zijn tijdens humanitaire zending en opdrachten.
        
Na de bloemen neerlegging zullen  wij bloemen brengen naar onze collega, de jonge Canadese piloot, hier gevallen voor onze vrijheid, ver van huis, maar zeker nooit vergeten. Ook Flying Officer C. A. LEE STEERE gevallen op 27 Mei 1940, en begraven op het kerkhof van Oostkerke, is in onze gedachten, hij was 29 jaar.
 
Na de plechtigheid nodigen wij U allen uit op de receptie in zaal “Het Druivenhof“.                                      





























Laatste rustplaats Canadese piloot Robertson & rede voorzitter 

















Aan James-Albert-ROBERTSON
        
James Albert ROBERTSON, Canadees piloot van het 412° Squadron Canadian Royal Air Force onder Brits bevel, gestationeerd op Biggin Hill bij Londen.
 
Op 29 november 1943 was James Robertson en zijn collega Coles met hun Spitfire boven Duinkerke toen zij  tijdens een luchtgevecht met 6 Duitse Focke Wulfs , omstreeks 10u10 in de voormiddag contact verloren met hun eenheid. Rond 10u30 is hij dodelijk getroffen neergestort op het grondgebied van Pervijze, bij Schoorbakkebrug,  een 100 tal meter  deze kant van de Ijzer.  Zijn collega Coles storte neer in de omgeving van Veurne, en werd KG genomen, hij kwam terecht in Stalag Luft III nabij Polen.
        
Op 14 maart 1946, werd op bevel van het Canadese leger, overgegaan tot ontgraven van de resten, enkel   het stoffelijk overschot van de piloot werd uit het wrak bevrijd en officieel geïdentificeerd als James Albert Robertson. Het toestel zelf bevindt zich nog steeds in de bodem, de juiste plaats is ons op enkele meters na bekend.  Vier dagen later, op 18 maart 1946, werd James Albert Robertson met Militaire eer op ons kerkhof begraven. Belgische & Canadese militairen bewezen de laatste eer.
        
Het is lange tijd stil gebleven rond het oorlogsslachtoffer, hij lag hier een beetje vergeten, verlaten, zoals zo dikwijls het geval is. De NSB/Pervijze  zorgt nu voor het onderhoud en eerbetoon aan onze gevallen makker, ook onbekende dorpelingen die het hart op de juiste plaats dragen vergeten nooit om hem met Allerheiligen bloemen te bezorgen, en de plantjes te onderhouden, en elke 11 November op Wapenstilstand brengen wii hem samen met de plaatselijke bevolking een passend eerbetoon, uit eerbied en dankbaarheid voor het gebrachte offer. Rust zacht James, ver van huis in vreemde bodem, het moge een troost wezen te rusten   op een plaats waar mensen nog dankbaar en erkentelijk zijn,
 
We zullen nu overgaan tot bloemenneerlegging. Mag ik dan ook vragen aan Kol SBH b.d. Firlefyn & Kol  Buyssens Christiaan  & AdjtMaj. Rik Riekaert, onze Luchtmachters hier aanwezig, om  in ons aller naam, als teken van onze  blijvende dank, deze te willen neerleggen?
 






Receptie & maaltijd, 150 man in receptie, en 130 deelnemers aan de maaltijd.









"Beste aanwezigen,
 
Voor U staat vandaag weer een tevreden mens, een blij mens, gewoon dank zij U allen, die zo spontaan jaar na jaar positief onze oproep beantwoorden , een oproep voor VREDE,  boven alle politieke of gelijk welke kleur, boven alle rang en stand, een dag eens de rangen sluiten, en eens samen dankbaar zijn. Maar zoals  steeds, vreugde & verdriet liggen zeer dicht bij elkaar.

Met diepe droefheid hebben we op donderdag 23 oktober 2014, onze laatste langstlevende Oud-Strijder Marcel, met de nodige eerbied naar zijn laatste rustplaats gebracht. Maar Marcel is helaas niet de enige die ons dit jaar ontvallen is.

En daarom zou ik graag mijn korte woordje van dank willen aanvangen met in gedachten dankbaarheid aan  de heel veel trouwe sympathisanten, en onze langst overlevende OS Marcel, die hier vorig jaar nog in ons midden waren , en ons dit jaar ontvallen zijn. Ik zal geen namen noemen, want we hebben ze allen nog fris in het geheugen. Voor hen allen vraag ik dan ook om even met hen in gedachte te zijn , en één minuut stilte te bewaren.
 
Namens hen allen, Dank U wel, we zullen hen niet vergeten. U zal ze terugvinden in de foto albums die aangelegd werden ter inzage van U allen.
 
Als U mij toestaat, geniet intussen nog maar wat van het aperitief, ik zal het houden zoals in de tijd van de mini rokjes, altijd nog net iets te lang, 
 
Graag zou ik een paar mensen willen danken. Soms vergeet n’mens om te zeggen dank je wel, of vergeten we te vragen ”Hoe gaat het, alles goed met je?, Kan ik je helpen?

In de eerste plaats U allen hier tegenwoordig,  de vele trouwe & ook nieuwe gezichten, uw aanwezigheid is het mooiste gebed dat U onze oorlogsslachtoffers, en allen die zich inzetten voor VREDE kan geven. Hun offer is niet te vergeefs geweest.

Wij danken hartelijk

• EH Deken, voor zijn mooie Homilie en zijn gebed,
• Het zangkoor ’Nicolas Pervisum’  voor het opluisteren van de plechtigheid, uw mooie klanken hebben ons ontroerd, onze hartelijke dank voor jullie inzet.          
• Onze Kerkgarde (de suisse) Dhr.Gabriel Verstraete in groot ornaat, die mede uitstraling heeft gegeven aan het gebeuren,  Ook om als Gemeenteraadslid en vertegenwoordiger der Stad Diksmuide, de bloemen te hebben neergelegd in ons aller naam.

Dank voor het neerleggen der bloemen, tijdens de dodenwake Ieder van U die voor de 100e verjaardag een roosje neergelegd heeft , eentje voor elk slachtoffer, dank in hun naam. En in het bijzonder mijn persoonlijke dank aan een stille weldoener die ons een serieus financieel ruggensteuntje heeft gegeven om de speciale kosten gedaan voor de 100e verjaardag , te helpen dragen , mede dank zij hebben wij ze eens speciaal in de bloemetjes  kunnen zetten. 

• De Rechterlijke macht, vertegenwoordigd door Dhr. Georges Vandewoude , waarvoor dank
• Ook aan Fabienne & Peter, onze lokaalhouders,  die altijd direct bereidt zijn zonder financieel belang in te staan om de receptie te verzorgen, en het  ter beschikking stellen van de zaal. Ge moet het maar doen. Dank voor jullie vriendschap en inzet.
• Mijn  persoonlijke dank aan mijn collega’s de Mil., ondanks niet aflatende eigen problemen, besparing  na besparing, DIENEN en DANKBAAR zijn,  dank voor uw trouwe inzet en vriendschap, uw tegenwoordigheid betekent voor ons een grote meerwaarde en voor het neerleggen der bloemen aan onze  Canadese collega Pilot Officer James Robertson.           
• In het bijzonder mijn echtgenote Noella, onze  secretaris,  die eindeloos werk verzet tijdens de voorbereiding van dit alles, en het wordt er niet beter op met de jaren, ze weet dat ik redelijk lastig kan doen tijdens deze periode.

Hebben zich verontschuldigd :

• Dhr. André Vande Woude , alsook Mevr. Marie-Jeane  die toch zo vriendelijk zijn geweest om ons financieel een mooi rugge steuntje te geven, waarvoor onze dank

En mocht ik al iemand vergeten zijn, wees dan niet gekwetst, ook naar jullie gaat onze dank
 
Smakelijk iedereen
RIEKAERT Roger  AdjtChef.b.d. - Voorzitter N.S.B. / Groot-Pervijze















Ter aanvulling: op 17/10/2014 overleed Marcel Vercruysse, de laatste oudstrijder van Pervijze.

Roger Riekaert samen met Marcel Vercruysse op 11/11/2013.



Het overlijdensbericht





Gelegenheidsrede overlijden OS Marcel Vercruysse
 
"Geachte familie, makkers vaderlandslievende verenigingen, vrienden,

Vandaag heb ik de trieste eer, en droevige plicht, namens het bestuur NSB/Groot Pervijze, en U allen hier aanwezig, afscheid te nemen van  onze langst overlevende OS, maar vooral van een trouwe makker en goede vriend.

Marcel,
 
Nu zijn we hier samen, al uw vrienden, uw trouwe makkers, om U te begeleiden naar uw laatste rustplaats. Diep bedroefd, niet begrijpend., maar dankbaar voor alles wat U voor ons betekend hebt, uw glimlach, een open gesprek, maar vooral uw vriendschap.
 
Vorige week was ik nog bij U in het rusthuis, En steevast zal U mij zeggen, het is hier goed maar ik ben hier niet thuis, en toen kwamen er tranen in je ogen, vol heimwee naar uw  huisje, naar uw vertrouwde warme nest, hier  bij ons, uw vrienden in Pervijze,
  
Ik zag dat je het moeilijk had, en toch straalden je ogen toen ik je de uitnodiging voor 11 november, wapenstilstand, gaf, die je zo duurbaar was. En je beloofde mij nog spontaan dat je zeker zou komen, helaas het mag niet zijn. En toen begon je te vertellen, moeilijk maar het moest er nog eens uit, het verhaal dat je zo dikwijls vertelde als we in stilte en onopvallend uw makkers die ons zijn voorgegaan, bij hun laatste rustplaats gingen groeten op ons kerkhof.
 
Uw levenspad liep niet altijd over rozen en maneschijn, zoals men het zo graag voorstelt. In Frankrijk geboren op 23 april 1918, op de vlucht tijdens WO1. Als een van de eerste gezinnen teruggekeerd in een barak van het Albert fonds, want er waren toen geen woningen meer in Pervijze.

Marcel, U waart van de klas 1937, en diende bij de luchtmacht in Evere, op 26 augustus 1939 wordt U gemobiliseerd, kwam terecht op het vliegveld in Maldegem, en maakt de 18 daagse veldtocht mee, U werd gedemobiliseerd op 28 mei 1940. Met 5 broeders waren jullie dienstplichtig.  3 werden gemobiliseerd en maakten de 18 daagse veldtocht mee - Marcel - Joseph &  Raphaël.
 
Toen U in oktober 2002 uw echtgenote Marie-José verloor, had U het erg lastig. En toen je één voor één al je wapenbroeders mee naar hun laatste rustplaats hielp begeleiden, werd je emotioneel, en heb ik dikwijls tranen in je ogen gezien.

Marcel,
 
Het moge een troost wezen, wij zullen U blijven herinneren, als een toffe vriend, en een plichtbewust medelid. En elk jaar opnieuw, als de natuur zijn prachtige kleuren laat zien, en de bladeren naar beneden dwarrelen, dan zal de klaroen schallen, en zal je met een dankbare glimlach vanaf de overkant op ons neerkijken, wetende dat het wapenstilstand is. En wij zullen U nooit vergeten.  Alleen zij die vergeten zijn dood.

Rust nu zacht, omringd door niets als kameraden.

Dag Marcel, tot binnenkort,  want zo heb ik het toch begrepen toen je mij vorige week aan uw venstertje in het rusthuis uitwuifde.  U bent ons slechts enkele pasjes voor.

Roger Riekaert - voorzitter NSB/Groot Pervijze Pagina aangemaakt door Roger Riekaert.