Krater 10 - Peckham
  • Bron: VVV Heuvelland
  • De krater met zicht op Wijtschate op de achtergrond
Praktische info
Situering
Hoek Scheerstraat-Wijtschatestraat
Wijtschate, Heuvelland
Datum
07/06/1917
Coördinaten
GPS-Referentie R5478 - Krater 10 - Peckham - Wijtschate
DMSX N 50°46'47.5'' - E002°51'50.1''
DMX N 50°46.792' - E002°51.836'
D N 50.779861° - E002.863929°
UTM 31U E 490406 N 5625353
GOOGLE EARTH 50 46.792 N, 002 51.836 E
Kaarten
• Mapquest
Algemene info
Startdatum: 20/12/1915
Einddatum van het laden: 19/07/1916

Alle afmetingen in meter
  • Diepte lading: 21,3
  • Lengte galerij: 349
  • Diameter: 73,2
  • Kraterdiepte: 14
  • Breedte der lippen: 13,7
  • Diameter totale grondverplaatsing: 100,6
(Bron : Roger Lampaert, "De mijnenoorlog in Vlaanderen")

Links van de Wijtschatestraat richting Kemmel bevindt zich de krater. Hier werd 39.500 kilo tot ontploffing gebracht. De krater is nu in gebruik als visvijver. In 1938 probeerde men de krater te dempen, maar het lukte niet om hem leeg te pompen. Omdat de helft van de kraterwand verwijderd werd, wordt het resterende gedeelte nog geaccentueerd in het landschap. (Bron: thematische fietstocht 'De mijnenslag van 1917' - Westtoer)
Extra info
De mijnenoorlog

Het verloop van de eerste wereldoorlog in de sector Vlaanderen wordt bepaald door het heuvelachtige landschap. De frontlijn tussen de steden Ieper en Mesen toont een omgekeerde S-vorm met de stad Ieper en het dorp Wijtschate als de respectievelijke centra. De Duitsers hebben het over de Ypernbogen en de Wijtschatebogen, de Britten spreken daarentegen van de Ypres Salient en de Messines Ridge. In de noordelijke Westhoek, vanaf Driegrachten tot Nieuwpoort, houdt de onderwaterzetting van de IJzervlakte in 1914 de Duitse opmars tegen. Daardoor is de heuvelrug voor de Duitsers de enige weg naar zee en naar de kanaalhavens Duinkerke en Calais. De geallieerden dienen de heuvels dus kost wat kost te verdedigen. De strijd is bikkelhard en meedogenloos. Britse en Franse troepen slagen erin de Duitsers tot stilstand te brengen. Uitgeput van de zware gevechten en met de winter voor de deur, graven de vijandelijke legers zich in.

De bewegingsoorlog wordt een loopgravenoorlog. In de Wijtschateboog is de Duitse verdediging geconcentreerd rond vooruitgeschoven posities op enkele natuurlijke, moeilijk in te nemen hoogtes. Wijtschate is voor de Duitsers een belangrijke observatiepost. Ze kunnen vanop de hoogte alle troepenbewegingen ten zuiden van Ieper, in vogelvlucht op 7 km afstand, waarnemen. De Britse linies liggen heel wat lager en volledig in het bereik van de Duitse kanonnen. De Duitsers bouwen Wijtschate dan ook om tot een niet in te nemen fort. Diverse aanvallen lopen te pletter op de versterkte heuvelrug van Wijtschate en Mesen. Omdat het bovengronds niet lukt, gooien beide legers het over een andere boeg. Reeds in 1915 gaat de oorlog in de gehele Ypres Salient heeft stilletjes ondergronds. Britse (Tunnelers of Sappers) en Duitse (Mineure) mijnwerkers graven een netwerk van gangen en tunnels naar en onder elkaars posities. Regelmatig laten ze die ontploffen en in de ontstane kraters bouwen zij nieuwe versterkte posities uit. In 1916 alleen al blazen de Britten 750 mijnen op en de Duitsers 696. Begin 1917 zijn er in het niemandsland tussen Hill 60 en Ploegsteert meer dan 40 Duitse en meer dan 20 Britse mijnkraters zichtbaar.

Dit is nog maar klein bier in vergelijking met wat er gebeurt op 7 juni 1917. Om 4:10 in de ochtend (Zero Hour) brengen de Britten tussen Hill 60 (Zillebeke) en The Birdcage (ten zuidwesten van Waasten) 19 dieptemijnen tegelijk tot ontploffing. De gigantische explosies vernielen de vijandige stellingen en slaan enorme kraters in het landschap. Een bunker wordt zelfs ondersteboven gekeerd. De ontploffingen zouden tot in Londen te horen zijn geweest. Achiel Van Walleghem, onderpastoor van Dikkebus, getuigt: "'t Was juist 4 ure en 't eerste daglicht begon te schemeren toen ik almeteens het reusachtigste en tevens het ijselijk prachtigste vuurwerk zag dat ooit in Vlaanderen ontstoken wierd, een ware volkaan, 't was of gansch het zuidoosten vuur spuwde... Het duurde nog eenige seconden eer wij de schokken gevoelden. Dit was een ware aardbeving die ruime eene minuut duurde... Och, ware 't geen menschenslachterij men zou het prachtig noemen."

Bij de gevechten en de gigantische artillerievuurzee die volgen op de mijnexplosies, kunnen Britse, Ierse, Australische en Nieuw-Zeelandse eenheden de heuvelkam Wijtschate-Mesen heroveren. Er worden in totaal 15.913 doden geteld en 23.953 gewonden. 10.595 personen blijven vermist. In de ochtend van 7 juni 1917 stootten troepen bij Mesen door, wordt het compleet verwoeste dorp Wijtschate door de Ierse divisies ingenomen en bezetten Britse divisies de heuvelrug van Hollebeke. (Bron: thematische fietstocht 'De mijnenslag van 1917' - Westtoer)

De ondergrondse oorlogsvoering was een race tegen de tijd én tegen de dood ... . Wie kon als eerste de vijandige posities ondergraven en laten ontploffen? En konden de Duitsers de reeds gestarte Britse graafwerken opsporen en vernietigen? De Duitsers hadden een achterstand in te halen: in tijd, in techniek, in afstand (hoogteligging), ... . Het was erop of eronder, het was alles of niets....

Een overzicht van de geleverde prestaties in de diepe ondergrond (15 à 40 meter) van de Palingbeek, Wijtschate, Mesen en Ploegsteert over een afstand van 15,5 km.
  • Naamgeving: Tunneler (Britten) - Mineure (Duitsers)
  • Start werkzaamheden: oktober 1915 (Britten) - april 1916 (Duitsers)
  • Aantal gravers: 1.500 (Britten) - 3.000 (Duitsers)
  • Aantal schachten: 11 (Britten) - 32 (Duitsers)
  • Aantal tunnels: 11 (Britten) - 14 (Duitsers)
  • Aantal geladen munitiekamers: 24 (Britten) - 0 (Duitsers)
  • Aantal meters tunnel: 6.000 (Britten) - 1.200 (Duitsers)
  • Gemiddelde vorderingen per dag: 7 m (Britten) - 5 m (Duitsers)
  • Aantal maanden graafwerk: 28 (Britten) - 7,8 (Duitsers)
  • Gemiddelde lengte van een tunnel: 534 m (Britten) - 86 m (Duitsers)
  • Langste tunnel: 710 m (Britten) - 180 m (Duitsers)
  • Hoogte van een tunnel: 1,30 m (Britten) - 1,40 m (Duitsers)
  • Breedte van een tunnel: 0,65 m (Britten) - 0,80 m (Duitsers)
  • Diepste munitiekamer: 38,10 m (Britten) - 32 m (Duitsers)
  • Minst diepe munitiekamer: 15,20 m (Britten) - 14 m (Duitsers)
  • Aantal gezamenlijk ontplofte dieptemijnen: 19 (Britten) - 0 (Duitsers)
  • Aantal aparte 'tegenmijnen': 0 (Britten) - 5 (Duitsers)
  • Kracht van de Britse ontploffing: 450.000 kg
De Duitsers slagen erin om drie geladen Britse dieptemijnen onschadelijk te maken door de toegangstunnel met 'tegenmijnen' te vernietigen. Twee worden evenwel door de Britten gerecupereerd (Kruisstraat en Spanbroekmolen): de tunneltjes worden hersteld. Bij Petit Douve is de schade evenwel te groot en gaat de dieptemijn verloren. De Duitsers starten zeer veel schachten op. Door technische problemen, grondverzakkingen ('het drijfzandprobleem') en een gebrek aan manschappen worden de werken aan 18 schachten stilgelegd. (Bron: 'Kraters en Mijnen-wandelroute' - Westtoer)
Gerelateerde links