Tubby's story tablets

Tubby's story tablets - Poperinge - 12/10/2013

Het aantal mensen dat Talbot House bezoekt is de laatste jaren flink toegenomen en zal in de nabije toekomst blijven stijgen. Niet de verhalen die we vertellen over het Huis maar de manier waarop we ze vertellen moest daarom herdacht worden. Wie Talbot House in het verleden reeds bezocht weet dat je tot op heden een gids nodig hebt om ten volle van je bezoek te genieten. Het is vandaag echter technisch en praktisch onmogelijk alle bezoekers een persoonlijke en uitgebreide ‘verhalentour’ aan te bieden. Niet alleen de kleinschaligheid van verschillende ruimtes in het Huis maar vooral het hiervoor benodigde aantal gidsen zijn de spelbrekers. In samenwerking met firma Beligum, die ook de nieuwe Talbot House-website ontwikkelde, werd aan al onze ideeën voor een flexibele en authentieke rondleiding vorm gegeven. Zo ontstond een realistisch product in een jonge hedendaagse stijl: Tubby’s Story Tablets.

Vanaf 12 oktober 2013 krijgt elke bezoeker of groep bezoekers (tot ongeveer vijf personen) bij aankomst te Talbot House een tablet waarop ze een tour kunnen selecteren. Grotere groepen zullen opgesplitst worden en na onthaal door een gids als individuele bezoekers bediend worden. In een eerste fase wordt een algemene tour aangeboden. Een kids-tour staat op het programma voor de lente van 2014 en zal tijdens Krokuskriebels gelanceerd worden. Achter de schermen kunnen op zeer eenvoudige wijze nieuwe tours toegevoegd worden waardoor zelfs een tijdelijk thema zoals een Anzac Day tour of een Kerst-tour in een handomdraai kan worden uitgewerkt. Alle tours zullen bestaan in meerdere talen en op elk moeilijkheidsniveau zullen mogelijkheden worden uitgewerkt. Bovendien hebben we er rekening mee gehouden dat er keuze moet zijn op vlak van lengte en tijdsduur van het bezoek.

Hoe werken ze?

Elke tour bestaat uit een bepaald aantal hotspots doorheen het Huis, de tuin en het museum. Eens een tour geselecteerd is toont de tablet automatisch in welke richting de bezoeker moet wandelen. Een blauwdruk (plattegrond) van het Huis en een kompas (denk aan Jack Sparrow’s kompas) helpen de weg te duiden. Eens de aangegeven bestemming - in dit geval de eerste hotspot - bereikt is, begint automatisch een “verhaal” te spelen. Dit verhaal kan bestaan uit een filmpje, een vertelstem, muziek, een prent, een foto of (en meestal) een aaneenschakeling van het voorgaande. Het Talbot House archief komt op deze manier letterlijk tot leven. Binnenkort zal ook interactiviteit in de tablets geïmplementeerd worden. Denk bijvoorbeeld aan een hotspot die jou op de piano doet spelen of een waarbij je een digitale variant van de “friendships corner” kan tekenen.

Deze tablets spelen perfect in op de tendensen van vandaag en maken van de zwaktes van dit museum de sterktes. Talbot House is na 100 jaar nog steeds “a home from home” en is nooit gestopt de “Every Man’s Club” te zijn die in 1915 de deuren opende. Dit betekent dat het nog steeds een huis van en voor mensen is. Het is dan ook niet wenselijk de gehele collectie achter een (plexi)glazen paneel te plaatsen waar de bezoekers van op afstand naar moeten kijken. Het Huis is open, toegankelijk en authentiek. De mens en zijn menselijkheid staan centraal in de museale werking. De verhalen-tablets creëren een meerwaarde voor de beleving van het museum zonder in te grijpen in de huiselijkheid die Talbot House graag wilt bieden.

We waren er bij op de voorstelling van de tablet op zaterdag 12 oktober 2013.

Verwelkoming door Noel Cornick.

Een woord van dank voor Katrien Louagie-Nolf die recent ontslag nam als secretaris van de Friends of Talbot House.

Ken Prideaux-Brune, President of the Friends of Talbot House: "Talbot House behoort niet toe aan de vzw Talbot House, ook niet aan Poperinge, Vlaanderen of België. Het is en blijft Every Man's Club en behoort toe aan de wereld."

Daarna nam Jurgen Vanlerberghe, schepen van toerisme van de stad Poperinge het woord.

Hierbij de tekst van zijn toespraak:

"Mijnheer de minister,
Honourable mister Cornick en mister Prudeaux-Brune,
Distinguished members of the executive board of Talbot House,
Dear members of the Friends of Talbot House,
Geachte gasten,

Sta me toe om in eerste instantie de raad van bestuur en alle medewerkers van Talbot House te danken voor de uitnodiging, en hen te feliciteren met de nieuwe realisatie. Hiermee ronden we in Poperinge een intensief voortraject af met het oog op de herdenking van 100 jaar grote oorlog. Voor het nieuwe bezoekerscentrum op Lijssenthoek, de herinrichting van de executiesite bij het stadhuis, de restauratie van en de reorganisatie van het bezoekersmanagement in Talbot House mochten we telkens rekenen op belangrijke financiële ondersteuning van zowel het provinciebestuur als de Vlaamse overheid. Dank hiervoor.

Poperinge profileert zich vandaag als de hoofdstad van het goede leven. De toerist ervaart dit aan den lijve: lekker eten, heerlijk overnachten, leuke evenementen, een goed glas bier, aangename shops, … Dit alles gevoel wordt nog versterkt door de sfeer van authenticiteit die deze stad uitstraalt.

Talbot House is een unieke locatie, een huis dat doorspekt is van authenticiteit, sfeer en emotie. Een historische plaats, die van nature uitnodigt om de connectie te maken met het verleden. En dus vragen we ons af of Poperinge honderd jaar geleden ook al de hoofdstad van het goede leven was?

Als we Edmund Blunden mogen geloven wel. Blunden, vooral bekend als een van de betere war poets, was officier bij het Royal Sussex Regiment. In december 1916 beschrijft hij Poperinge als volgt: “Poperinghe was a great town then – one of the seven wonders of the world. The other six, indeed, were temporarily disregarded. Poperinghe streets are narrow, and there are thousands of soldiers there, coming and going, yet the town disappointed none, except when the enemy spoiled an afternoon with gas or long-range guns … We marketed and strolled about in contentment, allured from one shop window to another – all were bright, all were alive. The ladies spoke English with adroitness and amiabel looks.”

Voor Edmund Blunden was Poperinge een van de zeven wereldwonderen. Minstens op basis van dit tekstfragment kun je stellen dat de connectie tussen onze hedendaagse profilering als hoofdstad van het goede leven en de herdenking van 100 jaar grote oorlog, snel gemaakt is. Poperinge, stad achter het front, was voor veel soldaten een lichtpuntje in bange dagen. In de stad, in dit huis, vonden lichaam en geest wat rust, de tijd om de oorlogsgruwel even te vergeten, tijd voor een lach, een lekkere maaltijd of een frisse pint. Evenwel, geachte aanwezigen, als we het ernstig menen met de invulling van het begrip toerisme plus - en dat doen we - dan moeten we aandacht hebben voor het volledige plaatje. En dan moeten we rekening houden met andere teksten van Blunden.

Een half jaar later - we zijn halfweg 1917 - heeft de euforie immers plaatsgemaakt voor realisme. “Out of the line was out of the line in 1916, but we are older now. We had an unpleasant delay at Poperinghe station, about which now hung an atmosphere of anticipated terror, thick as mist …”

Albert Baert, de stadsontvanger in Poperinge, schreef in zijn oorlogsdagboek vier jaar lang over de bijna dagelijkse bombardementen en beschietingen op de stad. Van euforie is hoegenaamd geen sprake. Ondere andere van Baert leren we dat alleen al in 1917 meer dan 6000 bommen, obussen of schrapnels neervallen op de stad. Of dat gedurende de ganse oorlog meer dan 600 Poperingense burgers sterven tijdens bombardementen of beschietingen.

Poperinge als wereldwonder, als Little Paris: het leeft vooral bij hen die voor het eerst van het front terugkeren, ‘out of line’, voor een rustperiode in Poperinge en omgeving. Het is de perceptie van de soldaat, maar niet die van de burger. Inwoners van Poperinge zijn de hele oorlog lang op hun hoede; de valies staat altijd klaar. Het is enkel tussendoor dat ze er het beste van proberen te maken. En dan zijn er inderdaad de shops waar je scheerspullen kan krijgen, een krant of een stukje Poperingse kant. Het waren letterlijk de ‘pop-up shops’ van toen, met een komen en gaan van goederen, al naargelang het beschikbare aanbod en al naargelang de winkelgevel was overeind gebleven na het opgelegd sluitingsuur van de dag ervoor.

Het gevoel van ontspanning is dus relatief, de rust misleidend. Dat weten de militaire overheden maar al te goed. Ondanks de vele wetten en verordeningen van de Town Major, de militaire oorlogsburgemeester, is het leven in de stad niet meer dan een overleven in de stad. Druk? Ja. Cinema? Ja. Prostitutie? Ja. Een kop thee in Talbot House? Zeer zeker. Maar altijd hangt die mist van onrust over de stad. In de luwte van de strijd vinden executies plaats, sterven duizenden militairen in de hospitalen en geraken kinderen dodelijk gewond tijdens hun werk in het munitiedepot.

Geachte aanwezigen, de overgang van Little Paris naar hoofdstad van het goede leven is makkelijk en vlug gemaakt. Het is een connectie die heel wat toeristische potenties biedt. En waar we dus zullen op inzetten. Maar daarmee, zo zult u onderhand wel begrijpen, is het werk niet af.
De toerist van vandaag heeft immers recht op het volledige plaatje wat Little Paris betreft. We streven oprecht naar de “plus bij Toerisme”. Het Poperingse WO I-verhaal is het verhaal van een stad achter het front, een verhaal met veel meer facetten dan die ene vrolijke noot. Dit verhaal gaan we de komende vier jaar vertellen. Het wordt een boeiend verhaal, met tal van activiteiten en evenementen. Met respect voor diepgang en authenticiteit. En was het nu net niet die authenticiteit die de toerist van vandaag ook weet te appreciëren?

Dames en heren. De herdenking van 100 jaar Grote Oorlog is voor ons allen een enorme uitdaging. Ik ben er echter van rotsvast van overtuigd dat we met zijn allen goed voorbereid aan de start komen. Het zal er nu op aankomen om hard e blijven werken, om de focus te houden. Op die manier slagen we er zonder enige twijfel in om de herdenking tezelfdertijd inhoudelijk hoogstand èn economisch succesvol te maken. Ik wens u alvast heel veel succes toe."

---------------

Daarna stelde Raf Craenhals, manager van Talbot House, de tablet voor.

Hieronder de tekst van zijn uiteenzetting:

"Welkom iedereen,

aan mij de eer om u vanavond enerzijds de nieuwste aanwinst van het Huis te presenteren anderzijds u te vermaken met de technische en praktische kant van de Tablets zodat we straks niet met z’n allen met het schaamrood op de wangen naar elkaar staan te kijken omdat we “het” alweer niet begrijpen. Met “het” bedoel ik en u ziet me al komen “de vooruitgang”.

Niemand van ons had twee jaar geleden gedacht dat Talbot House vandaag kan meespelen met de groten der aarde op de digitale belevings-markt. Het begon echter allemaal heel eenvoudig.

Een aantal jaren geleden al, ik spreek 2006, werd sterk aangevoeld dat de bezoeker en dan zeker de individuele bezoeker niet echt aan zijn trekken kwam bij een bezoek aan het Oude Huis. Het Huis laat een begeleid bezoek niet echt toe in geval van groepsbezoek door de kleinschaligheid en de intimiteit van de ruimtes van het huis en een gegidst individueel bezoek is in deze tijden gewoonweg onbetaalbaar. Daarom werd toendertijd geopteerd voor een “verklarende” film door niemand minder dan Jacques (favorite of all times van onze Britse bezoekers) die afgespeeld werd in een “loop” in het Slessorium. Een goede maar niet de beste oplossing. De bezoekers van het Huis moesten en zouden alsnog “en masse” de kapel bezoeken want kapel niet gezien, TH niet gezien. Het alternatief dat begin 2011 ter tafel lag en bedacht werd ter gelegenheid van ons TRP dossier, (dat we vandaag afsluiten) de renovatie van de keuken, de tuin en de ontsluiting van het huis, was de aanzet voor een gewaagde sprong in digitale dieptes.

Een waslijst van problemen, dat is waar we mee vertrokken zijn. De kleinschaligheid van het huis, zoals reeds aangehaald, zorgt voor heel wat frustratie, de ruimtes zijn voor grotere groepen bijna onmogelijk te bezichtigen. De belevingswaarde wordt hierdoor sterk naar beneden gehaald. Voor familiegroepen is het dan weer een zoektocht naar informatie op eigen houtje.

Tweede groot probleem, ook technisch, is de moeilijke toegankelijkheid van het TH. Het Huis is oud, heel oud, 100 jaar ouder dan Belgie zelfs...Dat beperkt ons in de mogelijkheden extra trappen, liften, bredere gangen en ander modern comfort te integreren. We zouden dat ook niet willen trouwens. Hierdoor echter missen oudere bezoekers of mindervaliden heel wat van hun bezoek.

Een derde uitdaging zijn de verhalen die verteld kunnen worden. De oppervlakte van ons museum mag dan wel beperkt zijn, verhalen hebben we in overvloed. Sommige verhalen overlappen elkaar in de tijd andere op inhoudelijk vlak. Het is hierdoor quasi onmogelijk om in 1 bezoek alle verhalen mee te geven. Een bezoeker die tot nu toe terugkwam voor een opeenvolgend bezoek hoorde dan ook steeds dezelfde verhalen terwijl we een ware schat aan nieuw en ongebruikt materiaal in de archieven hebben. Hierbij komt dan nog de abolsute noodzakelijke meertaligheid van het Huis in al zijn facetten.

Last but not least : hoe maken we van een huis een museum zonder dat het aan “thuis”waarde verliest. We willen onder geen voorwaarde onze museumstukken, de facto ons Huis, achter glas stoppen. Een keuken is pas een echte keuken als er gekookt wordt, in de lounge wordt vandaag tv gekeken en vergaderd, de kapel is en blijft een kapel waar gemediteerd en gebeden wordt, meer dan 1500 mensen per jaar zijn hier te gast in onze B&B, kortom Talbot House is een huis van mensen en voor mensen onlosmakelijk verbonden aan “het verhaal”.

Met al deze en nog veel meer pijnpunten gingen we aan de slag en we bedachten een (tot op dat moment hypothetisch systeem) dat ons zou toelaten om elke bezoeker op een individuele manier (ik noem het graag familie-sfeer) te bedienen.

Een systeem dat het taalprobleem oplost, het leeftijdsverschil dus de interessesfeer van onze bezoekers respecteert, de tijdsduur die men wenst te spenderen in het Huis aan de wensen van de bezoeker aanpast EN naar de toekomst toe: een systeem dat ons de flexibiliteit biedt om naast een “classic” tour ook nieuwe verhalen te vertellen die thematisch of tijdelijk kunnen zijn. Bovenal een echte toegevoegde waarde voor elke bezoeker, value for money en een reden om terug te keren voor een volgend bezoek.

Pluk de dag! Ook onze uitvinding, als ik onze oplossing zo mag noemen, werd ergens anders uitgevonden op hetzelfde moment en toeval wil dat we Beligum uit Gent dan ook nog tegenkwamen. Zet een fantast en een ontwikkelaar bij elkaar, dat geeft vonken. Bram, Wouter en Co waren meteen geboeid door deze uitdaging en kwamen op de proppen met een innovatief product in eigen ontwikkeling, dit in nauwe samenwerking met de Univ. Antwerpen. Tubby’s Story Tablets.

Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om

Beligum te bedanken voor de fantastische open, eerlijke en leerrijke samenwerking, steeds klaar voor een goede brainstorming en samen met ons op zoek naar de beste oplossing voor het Huis,
Gertjan, onze nieuwe medewerker voor zijn enthousiaste inzet maar vooral voor de kordate manier waarop hij dit “akkefietje” aangepakt heeft sinds zijn aanstelling in april van dit jaar
en niet te vergeten ook mijn eigen RVB, een toch wel iets oudere garde, voor hun volste vertrouwen en hun vooruitstrevendheid in dit toch wel futuristische verhaal.

Ik leg u nu kort, in mensentaal, uit hoe TST precies werkt. U kan later voor de technische details zeker terecht bij de mensen van Beligum hier aanwezig.

Omschrijving : in-house GPS system beschrijft voor mij nog steeds het beste wat we in onze handen hebben.
Een tablet in kiosk functie die ons als een tomtom van punt A naar punt B begeleid in en om het huis en bij het bereiken van een door ons welbepaalde “hotspot” inhoud bezorgt.

Technisch:

Hotspot; radiogolven, walvistaal, donuts, antenne in tablet, beperking in de ruimte door frequentie, elektrobatterijofminibatterij
Backoffice; nieuwe hotspots, nieuwe tours, nieuwe levels, talen, toevoegen slides vanuit ons digitaal archief (copy-paste), volume,
Frontoffice; taalkeuze, beschikbare tijd, level, thema, toegankelijkheid voor mindervaliden, superindividueel->oortjes
Future; digitalisering archief TH, interactie online sociale media etc...
Bediening; hotspot naar hotspot minigolfsysteem, Jack S. Kompas, grondplan met “u bent hier” en route naar volgende hotspot, hoogtemeter verdiep, start-hotspot variabel bij groepsbezoek
Beveiliging: mission impossible, alarm tot bereik bol opnieuw bereikt is
Demo: bol HH in de CH , in en uit en sliden...

U krijgt straks de gelegenheid om zelf met onze TSTablets op pad te gaan voor de “classic” tour (KIDS tour in ontwikkeling), aan het einde van uw digitale verhalentocht nodigen wij u graag uit voor een hapje en een drankje in de tuin en in het huis en laat mij toe u te vragen ons uw feedback te bezorgen, we stellen die erg op prijs.

Ik geef nu graag het woord aan de Minister, die voor het slotwoord van deze middag zorgt."

Laatste spreker was Vlaams minister van toerisme Geert Bourgeois.

Hierbij de tekst van zijn toespraak:

"Mijnheer de volksvertegenwoordiger, beste Jurgen (Vanlerberghe),
Mijnheer de ere-gouverneur, (Paul Breyne),
Mijnheer de voorzitter en leden van de raad van bestuur van de Friends of Talbot House,
Mijnheer de voorzitter en mijnheer de directeur van Talbot House,

Geachte genodigden, dear guests,

“In al mijn jaren heb ik nooit een plaats gekend die even goed is voor het moreel als Talbot House.”

Deze veelzeggende woorden sprak de Britse generaal Sir Herbert Plumer in 1929 tijdens een bezoek aan Poperinge, 11 jaar na het einde van de Eerste Wereldoorlog. Plumer kon de Westhoek kennelijk moeilijk loslaten. Twee jaar eerder, in de zomer van 1927 was hij al naar Flanders Fields, zijn frontstreek, teruggekeerd voor de inhuldigingsceremonie van de Menenpoort in Ieper.

In april van datzelfde jaar legde Plumer ook de eerste steen van de sinds 2004 beschermde Saint George’s Memorial Church in Ieper. Deze Anglicaanse kerk als herinnering aan de 200.000 gesneuvelde Britse soldaten in Flanders Fields is nog altijd het centrum van de Britse gemeenschap in de Westhoek en lokt jaarlijks tienduizenden toeristen.

Herbert Plumer played a prominent role in the military operations in Flanders Fields. In 1917, he commanded the British Second Army during the Messines offensive, which is better known as the Battle of Messines (Ridge) of 7 June 1917. 19 large, underground mines detonated all at the same time, immediately followed by an infantry attack. This attack which Plumer described as "the loudest explosion in human history" was a prelude to the much larger Third Battle of Ypres, better known as the Battle of Passchendaele, which started from the eleventh of July 1917 onwards. The story goes that even the British Prime Minister Lloyd George heard the explosions of the mines in Messines from this Downing Street office.

Ladies and Gentlemen,

This renovated museum, which we inaugurate today, is still 'Every Man's Club'. Even nearly 100 years ago, the House was a place where rank was left at the door. From soldiers to generals, everyone was welcome here. Just like the thousands of soldiers under his command, General Plumer was able to find some respite behind the front lines in this small piece of unoccupied Belgium during the First World War.

Although the hell of war was never far away, Plumer and his men experienced 'Pop' (abbreviation of Poperinge) as a piece of heaven on earth. At this clubhouse they could relax and divert their minds and often also received information about their comrades at the front.
Here, in this city, they could recharge their batteries and boost morale. 'Little Paris', as Poperinge was also called by the British, indeed offered plenty of leisure opportunities in often makeshift cafés, cinemas, concert halls, clubs or other more dodgy entertainment venues.

Dames en heren,

Verleden jaar mocht ik hier in Poperinge het onthaal- en interpretatiecentrum van het Lijssenthoek Military Cemetery openen. Vandaag is het een groot genoegen om samen met u dit gerenoveerde en heringerichte ‘Talbot House’ en zijn heraangelegde tuin te mogen openen. Met de voorstelling vandaag van zijn digitaal gidssysteem met tablets zet Talbot House de kroon op vele jaren van werkzaamheden. Talbot House vormt samen met het onthaal- en interpretatiecentrum Lijssenthoek Military Cemetery en de herinrichting van de stadhuissite, met haar dodencellen en executiepaal, het investeringsproject “100 jaar Poperinge achter het Front”.

Het is een van de vijf strategische projecten die we met financiële middelen uit het Impulsfonds “100 Jaar Groote Oorlog”, realiseren om de sites en het erfgoed van de Eerste Wereldoorlog in de Westhoek duurzaam te bewaren en in stand te houden, en om ze nóg beter toegankelijk te maken en te ontsluiten voor binnenlandse en buitenlandse bezoekers.

Als Vlaams minister van Toerisme en Onroerend Erfgoed, die het herdenkingsproject ‘De Grooten Oorlog’ mag coördineren, trok ik in 2010 voor 44 toeristisch-recreatieve infrastructuurprojecten, vijftien miljoen euro uit. Het strategische project in Poperinge kreeg een subsidie van 1.154.000 euro. waarvan 109.000 voor Talbot House.

Poperinge heeft ook nog twee herdenkingsevenementen op stapel staan: Poperinge Terminus en Lijssenthoek Terminus. Poperinge Terminus ontvangt 391.000 euro voor een openluchttentoonstelling over de spoorlijn Poperinge-Hazebrouck en een klank- en lichtspektakel dat de emoties moet vertolken tijdens de eerste gasaanvallen. Dit evenement vindt niet toevallig plaats in het kasteeldomein De Lovie dat fungeerde als hoofdkwartier van het Britse leger tijdens Wereldoorlog I.

Lijssenthoek Terminus krijgt een subsidie van 499.860 euro voor een muziektheaterproductie die zal plaatsvinden vlak bij de oorlogsbegraafplaats Lijssenthoek.

Dames en heren,

Stilaan worden de infrastructuurprojecten in West-Vlaanderen een na een opgeleverd. Vorig jaar in juni hebben we in Ieper het vernieuwde In Flanders Fields Museum geopend. Zoals reeds gezegd, hebben we in de herfst vorig jaar het nieuwe bezoekers- en interpretatiecentrum Lijssenthoek ingewijd. Vandaag openen we Talbot House, het laatste onderdeel van het strategische project Poperinge.

Afgelopen zomer openden we het vernieuwde en uitgebreide Memorial Museum Passchendaele. Intussen bouwt Nieuwpoort volop aan het Ganzepoot-bezoekerscentrum. Volgend jaar openen we ook de vernieuwde IJzertorensite en het vernieuwde museum in de IJzertoren in Diksmuide.

Al deze initiatieven hadden en hebben maar een kans op slagen door een gedegen voorbereiding en een voorbeeldige samenwerking tussen de betrokken gemeente- en stadsbesturen, de provincie West-Vlaanderen, de vele vrijwilligers en gedreven ondernemers uit zowel de profit- als de non-profitsector.

Therefore, I wish to sincerely thank the many volunteers of the 'vzw Friends of Talbot House' and the 'vzw Talbot House' for their unselfish commitment during all these years.

Ik betrek in die hulde ook de stad Poperinge en de provincie West-Vlaanderen voor de vele inspanningen om hier en elders de herinnering aan de ‘Groote Oorlog’ levendig te houden. Inspanningen en samenwerking worden op geregelde tijdstippen beloond met officiële openingen, zoals vandaag, hier in Poperinge.

Dames en heren,

Met het vernieuwde en heringerichte Talbot House en zijn digitaal gidssysteem versterkt Poperinge zijn positie als toonaangevend herinneringsoord en belangrijke bestemming van front- en herdenkingstoerisme.

Ik ben ervan overtuigd dat Talbot House in combinatie met het onthaal- en interpretatiecentrum Lijssenthoek Military Cemetery en de herinrichting van de stadhuissite, een eersterangsrol zal spelen in het onthaal van binnenlandse en buitenlandse bezoekers. Dat het zijn functie als een van de toeristische poorten van de Westhoek ten volle zal waarmaken. De cijfers zijn voor Talbot House alvast hoopgevend: na een dipje richting 20.000 in 2010 is het aantal museumbezoekers, waarvan 60% Brits is, vorig jaar gestegen naar 25.000.

Met het gecombineerde aanbod Talbot House, Lijssenthoek Cemetery en de stadhuissite en de herdenking van de Eerste Wereldoorlog voor de boeg moeten de bezoekerscijfers zeker stijgen. Hier en in de Westhoek.

De jongste cijfers van Westtoer gaan alvast in de goede richting. De Westhoek als één van de 16 Vlaamse Groene Regio’s, mocht vorig jaar 850.000 overnachtingen boeken, of 5% meer dan in 2011.

Thirty percent or one hundred and six thousand of the three hundred fifty five thousand residential tourists are British. Last year, their share rose by 3%. World War One tourism plays a substantial role in this. In 2012, Westtoer estimated the number of World War One tourists (day trippers and residential tourists) at three hundred fifty nine thousand.

Dames en heren,

U hoort het en ziet het vooral: Vlaanderen bereidt zich met talloze projecten op kruissnelheid voor op de herdenking van de Eerste Wereldoorlog. Ook de internationale promotie schakelt - tien maanden voor het begin van de herdenkingsperiode - een versnelling hoger. Van 4 tot 7 november 2013 heeft in Londen de jaarlijkse World Travel Market plaats, een van de hoogmissen van de internationale toerismebeurzen. “The Great War Centenary” (sɛnˈtiːnəri) wordt de blikvanger op de gloednieuwe groepsstand van Toerisme Vlaanderen. Het is een uitstekende gelegenheid om reisbureaus en andere toeristische actoren uit het Verenigd Koninkrijk, Ierland en de Verenigde Staten te bereiken, en om contacten te leggen met Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en andere Gemenebest-landen die we bij de herdenking willen betrekken.

Ik ben bijzonder blij dat naast de trouwe deelnemers Westtoer en Toerisme Poperinge ook Talbot House - als een van de 33 partners - voor de eerste keer deelneemt aan de beurs in Londen. De World Travel Market vormt de opmaat eind dit jaar van een internationale groepspersreis, waar het volledige programma van de herdenking in 2014 en 2015 zal worden voorgesteld. En zo, dames en heren, bereiden wij ons voor op 2014-2018.

Met de slagzin ‘De Groote Oorlog. Om nooit te vergeten’, ‘Flanders Fields, Ort der Erinnerung,’ ‘Flanders Fields, A place to remember’, heeft Vlaanderen de ambitie om vanaf volgend jaar 500.000 mensen op een gastvrije, serene en kwaliteitsvolle manier te ontvangen zodat zij de herdenking van de Groote Oorlog op een waardige en betekenisvolle manier kunnen beleven. Om ze in de best mogelijke omstandigheden kennis te laten maken met de tragische Groote Oorlog, die hier op elke vierkante kilometer zijn sporen in het landschap heeft gekerfd.

Herdenkingstoerisme waar plaats is voor reflectie.

Herdenkingstoerisme met een toegevoegde waarde waarbij sereniteit en respect voor de geschiedenis, voor mens, landschap, natuur en cultuur prioritair zijn. Herdenkingstoerisme waar Vlaanderen, en bij uitstek ‘Flanders Fields’ (de Westhoek), gepositioneerd wordt als dé regio in Europa waar het verhaal van de Eerste Wereldoorlog beleefd kan worden met een universeel menselijke boodschap van vrede . Herdenkingstoerisme dat de huidige en volgende generaties de boodschap van de Eerste Wereldoorlog - ‘Nooit meer oorlog’ - wil meegeven. Om ze van hieruit te laten vertrekken met de nog sterkere overtuiging, dat oorlog nooit vrede brengt.

Tien maanden scheiden ons van de honderdste verjaardag van het begin van de Groote Oorlog. Poperinge zal er alvast klaar voor zijn, de Westhoek zal er klaar voor zijn, Vlaanderen zal er klaar voor zijn. Ik wil eindigen met iedereen te feliciteren die aan dit project heeft meegewerkt en wens Talbot House vele bezoekers toe. Ik denk dat het moment is aangebroken voor de eerste virtuele rondleiding door de geschiedenis van dit ‘Huis’. Ik wens u daarbij vele ontdekkingen en aangename momenten.

----------------------

En dan was het tijd om met de tablet Talbot House te ontdekken.