Binnenkort wordt het pleintje dat de hoek vormt tussen de Meeuwenlaan, de Leopold II-laan en de Nieuwpoortlaan, en waar het monument voor de ontmijners staat, omgedoopt tot ‘Jane de Launoyplein’.

Met deze naamgeving gaat het lokaal bestuur in op de oproep van Sofie Lemaire in het Canvasprogramma ‘Meer vrouw op straat’ om opmerkelijke vrouwen uit een recent en minder recent verleden een plek in het straatbeeld te geven.

OORLOGSVERPLEEGSTER

Jeanne Delaunoy (°1881-†1953) was een Belgische verpleegster die tijdens de Eerste Wereldoorlog gewonden verzorgde in het Rode Kruishospitaal L’Océan in De Panne. Ze werd geboren in Sint-Gillis en volgde les aan de verpleegsterschool Sint-Camillus in Brussel. Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werkte ze eerst in Brussel, maar vanaf de opening op 20 december 1914, was ze tot op het einde van de oorlog actief in het Rode Kruishospitaal L’Océan. In L’Océan werd Jeanne door haar Britse collega’s ‘Jane’ genoemd. Het was deze naam die ze gebruikte in haar briefwisseling met onder meer koningin Elisabeth en het Rode Kruis in Genève. Ook in haar dagboek - het enige dagboek van een Belgische frontverpleegster, dat na de oorlog trouwens gepubliceerd werd - ondertekende ze met Jane.

In 1920 werd ze genomineerd voor de Florence Nightingalemedaille, de hoogste internationale onderscheiding voor verpleegsters. Jane de Launoy overleed op 12 augustus 1953 in Ukkel.

JANE DE LAUNOYPLEIN

Het plein, dat de Engelse versie van haar naam krijgt, was een locatie die in nauw verband stond met haar leven, want niet alleen was het hospitaal L’Océan in de onmiddellijke nabijheid gelegen, in de omgeving bevonden zich ook de villa Belle-Vue, voor patiënten met besmettelijke ziekten, en de ‘Emile Verhaerenzaal’ voor culturele activiteiten voor patiënten en militairen op verlof.