Het dorp en het grootste deel van de gemeente Zillebeke bleef in Britse handen gedurende het merendeel van de oorlog. Het grote aantal begraafplaatsen in de omgeving tonen de talrijke hevige gevechten aan. Het nooit gebruikte kanaal van Ieper naar Komen ligt op 2 km ten zuidwesten van het dorp bij de frontlijn. De bedding ligt tussen de ophoging van hopen aarde ('spoil banks') afkomstig van de uitgraving ervan. Ten noorden ervan ligt Chester Farm en vlakbij de hoeve liggen de begraafplaatsen Chester Farm Cemetery en Spoilbank Cemetery. Deze laatste werd ook Chester Farm Lower Cemetery of Gordon Terrace Cemetery genoemd. Spoilbank Cemetery werd in februari 1915 gestart. Ze bleef in gebruik tot maart 1918. Er liggen heel wat slachtoffers van het 2nd Suffolks van 'The Bluff', gestorven in 1916. Na de oorlog werd de begraafplaats uitgebreid door de concentratie van geïsoleerde graven uit de slagvelden rond Ieper.

Er worden nu 520 Commonwealthdoden herdacht. Ongeveer 1/4 daarvan zijn niet-geïdentificeerd. 'Special Memorials' werden opgericht voor 10 militairen uit het Verenigd Koninkrijk en 1 uit Australië "Known/Believed to be buried in this cemetery". De begraafplaats heeft een oppervlakte van 4160 m² en is door een boordsteen omgeven.

Bijzettingen (Commonwealth War Graves Commission):

• Verenigd Koninkrijk: 436
• Canada: 16
• Australië: 68
• Totaal Commonwealth: 520

The Bluf - Grosse Bastion Eind 1914 sneed de frontlijn midden door de diepe kanaalsleuf van de vaart Ieper-Komen. Britse troepen bezetten The Bluff, een 9 m hoge bult op de rand van de sleuf, die rond 1870 kunstmatig was opgeworpen met vergraven gronden. Dit was één van de weinige plaatsen langs het front waar de geallieerden hoger lagen dan de Duitse linies. Van op The Bluff konden de Britten de nabije Duitse linies observeren en beschieten. Eind 1915 en in de loop van 1916 probeerden de Duitsers herhaaldelijk om de hoogte (Grosse Bastion) in te nemen via zware mijnexplosies. Na drie explosies op 14 februari 1916 werd het verdedigende Britse peloton van 50 soldaten, op 3 man na, uitgemoord. Op 2 maart 1916 wisten de Britten na een zorgvuldig voorbereide verrassingsaanval hun hoogte te heroveren. Helse mortierbeschietingen en dodelijke raids bleven dagelijkse kost. Een nieuwe, enorme Duitse explosie op 25 juli 1916 sloeg de hele bult weg, maar de Britten hielden stand. Ze antwoordden op hun beurt met kleinere, zeer gerichte mijnexplosies eind december 1916. De Duitse en Britse explosies hadden de hoogte omgetoverd tot een diepte met brede kraters. Na 1916 luwde het strijdtoneel. Beide legers nestelden zich in de steile flanken van de diepe kraters. Talrijke ondergrondse barricades beletten het uitgraven van nieuwe mijngangen. De toestand bleef de laatste oorlogsjaren vrijwel onveranderd. (Bron: thematische fietstocht 'De mijnenslag van 1917' - Westtoer)