Op 17 oktober organiseerde GoneWest, het cultureel herdenkingsprogramma van Provincie West-Vlaanderen, het Lichtfront. Hierbij werd de frontlinie van eind 1914 in de Westhoek in vuur gezet.

In samenwerking met 10 gemeenten, Muziekclub 4AD en Muziekcentrum Dranouter werd de frontlinie anno 1914 verlicht door 8400 fakkeldragers.
De afstand bedroeg 84 km van het strand in Nieuwpoort tot aan “The Memorial to the Missing”in Ploegsteert.

Op negen belangrijke historische plekken werden verschillende vuurinstallaties ontwikkeld, die het verhaal van die plek belichten. Daarnaast werden op drie torens (Albert I – monument in Nieuwpoort, de IJzertoren in Diksmuide en het Belfort in Ieper) de Namenlijst geprojecteerd, dit is een inclusieve lijst van alle 600.000 slachtoffers die gestorven zijn op Belgische bodem, zonder onderscheid te maken naar rang of stand, nationaliteit, burger of militair. Het Lichtfront werd in zijn volledigheid gefilmd en live uitgezonden (van 19 tot 20.30 uur) op Canvas door de VRT.
 








De 600.000 namen van slachtoffers werden van 19 tot 24 uur geprojecteerd op de IJzertoren in Diksmuide.





De plechtigheid in Diksmuide/Kaaskerke verliep als volgt:
Omstreeks 18u aankomst VIP1-persoonlijkheden

- ambassadeur Frankrijk, Z.E. Bernard Valero - ambassadeur Senegal, Z.E. Amadou Diop - Viceminister-President van de Vlaamse Regering, Vlaams Minister van Financiën, Begroting en Energie, Annemie Turtelboom - Gedeputeerde voor Toerisme, Franky De Block - Burgemeester Diksmuide, Lies Laridon - Genodigden IJzerbedevaartcomité Paul De Belder Winfried Vangramberen Bob Vanhaverbeke

 Tegen 19u vertrek naar hoofdvuurplaats (te voet) door andere VIP-persoonlijkheden – ‘IJzertoren’ Diksmuide

Daarna volgde de start van het vuurkunstwerk

VIPS staken hun fakkel aan bij de fakkellinie en stapten vervolgens door de paxpoort via de crypte naar de aansteekplaats van een vuurschaal. Zij werden daar opgewacht door vijf andere VIPS met grote fakkels. De VIPS staken dan de vuurschaal aan. Deze vuurschaal zorgde op zijn beurt voor het ontbranden van eerst een traag brandende lont, gevolgd door een snel brandende lont richting de houten sculpturen. Twee houten sculpturen van 5 meter hoog werden aangestoken via vuurlijnen op de grond. De sculpturen begonnen te gloeien en heftig te branden door het Bengaalse vuur (ROOD) aan de binnenkant. Eens het hout opgebrand verscheen er een metalen kunstwerk, gemaakt door Patrick Steen in de vorm van een mens. 

VRT-oorlogscorrespondent Rudi Vranckx leest voor uit brieven van frontsoldaten en actuele oorlogsslachtoffers

Lode Van Eyck, brancardier, aan zijn broer Maurice, 13 november 1914
“… oorlog op de wereld is de kolossaalste dwaasheid die ooit kan geschieden, de afgrijselijkste gruweldaad. Wij zijn daar nu helaas de treurige toeschouwers van! We zien duizenden en duizenden jongeren naar het slagveld trekken en achter hen zien we, als in een droom, de dood de rangen sluiten en dan vraag ik me af: hoeveel keren nog ? En een uur later, soms nog minder, roept men ons op, om de arme gevallenen, de doorschoten, rood-bebloede, bewusteloze jongens van het slagveld weg te halen, ze te verbinden terwijl zij kreunen, en soms ontvalt hen dan een woord van halve wanhoop: “Wist dit mijn lieve vrouw, wist dit mijn lief kind!” Hoeveel gewonde vrijwilligers hoorde ik niet kreunen: “Had ik maar naar mijn moeder geluisterd die mij wilde tegenhouden.” O, niemand kan zich een gedacht vormen van zulk een oorlog.” 

Marie Colvin + 22-02-2012
Homs, Syrië, 2012
Ze noemen het de weduwenkelder. Bange vrouwen en kinderen zitten er opeengepakt tussen geïmproviseerde bedden en schamele bezittingen, gevangen in de gruwel van Homs, na twee weken onophoudelijke bombardementen. 
Tussen de 300 in de kelder zit de 20 jaar oude Noor. Zij verloor haar man, haar broer en haar huis door de bommen en raketten.
“We hadden nog maar voor twee dagen suiker en water in huis en mijn man en mijn broer gingen op zoek naar voedsel”. Ze zag ze niet meer terug. “ Ze werden door een granaat aan stukken gereten”, vertelt ze mij.
Vandaag zag ik een kleine baby sterven. Afschuwelijk. Een schrapnel had zich in de linkerborst van het tweejarige kindje geboord. De dokter zei dat hij niets meer kon doen. Zijn buikje bleef op en neer gaan. Tot hij stierf. Dit gebeurt opnieuw en opnieuw. Ik begrijp niet waarom de wereld aan de kant blijft staan.





















Een persoon herrees uit de vuurzee







Met 8400 fakkels werd de frontlinie vanaf Nieuwpoort tot Ploegsteert verlicht







Pagina aangemaakt door Albert Ommey.