Ruim 15 jaar geleden opende Harry Patch, de laatste Britse W.O. I-veteraan, de gerestaureerde Concert Hall van Talbot House. Op de benedenverdieping was toen een vaste tentoonstelling over het Leven achter het Front opgebouwd. Die is nu volledig vernieuwd. Dit keer vormt Talbot House zelf de rode draad en neemt het de bezoeker op sleeptouw doorheen een bijzonder kleurrijk, maar tegelijk ook erg aangrijpend verhaal dat een periode van bijna 100 jaar doorloopt.

Objecten-met-een-verhaal



Uitgangspunt van deze nieuwe tentoonstelling vormen de objecten. Zij geven een extra dimensie aan het succesrijke concept van Talbot House: het vertellen van persoonlijke verhalen. In totaal worden er meer dan 500 objecten-met-een-verhaal in de kijker geplaatst. Die worden door middel van touchscreens verder toegankelijk gemaakt met tekst- en beeldmateriaal. Zo wordt de bezoeker ondergedompeld in een mix van brief- en dagboekfragmenten, pittige anekdotes, foto’s en filmbeelden.

Modules



De tentoonstelling beperkt zich niet tot de Eerste Wereldoorlog, maar overspant een periode van een kleine eeuw, van de opening van de soldatenclub in 1915 tot de openstelling van de gerestaureerde Concert Hall in 2004, met een bijkomende knipoog naar de toekomst.

Het verhaal wordt opgebouwd in de volgende 9 modules:
 
1. Leven achter het front 



Achter het oorlogsrumoer van de Ieperse frontstreek wordt Poperinge vanaf het vroege voorjaar van 1915 het zenuwcentrum van de Britse sector. Het sluimerende provinciestadje groeit uit tot een bruisende en kleurrijke grootstad. Voorwerpen, foto’s, documenten en uniek filmmateriaal bieden de bezoeker een indringende kijk achter de schermen van

• de rustkampen: de zorg voor wat elementair comfort, een lekkere maaltijd, de persoonlijke hygiëne, de vrijetijdsbesteding, het contact met thuis.
• de veldhospitalen: het traject dat de gewonden doorlopen van opname tot operatie; de verzorging en de ontspanning; dood en begrafenis.
• Poperinge: de interactie tussen burgers en militairen, de bloeiende handel en het bruisende uitgangsleven.

2. Talbot House



Met meer dan een half miljoen bezoekers in amper drie jaar tijd zou Talbot House of Toc H (in de taal van de seiners) uitgroeien tot het bekendste soldatenhuis van het Britse leger, a home from home. Soldaten en officieren getuigen zelf hoe ze in de ‘Every Man’s Club’ wat lichamelijke, geestelijke of spirituele rust konden vinden. Elk van de drie dimensies die stichter Tubby Clayton aan het Huis wou geven, wordt in een module verder uitgediept. 

• Lichamelijke rust: de ‘droge’ kantine, het winkeltje, de pittige berichtjes aan het prikbord, Friendship’s Corner (= Facebook anno 1915), de schitterende tuin, de Concert Hall met de sprankelende muzikale show van de ‘Happy Hoppers’.
• Geestelijke rust: een spannend boek uit de bibliotheek, een partijtje schaak, een briefje naar huis, een diepgaand gesprek met de aalmoezenier,…
• Spirituele rust: de kapel als oord van bezinning, bron van inspiratie en gebed, waar soldaten gedoopt en gevormd werden, of er voor het eerst (en vaak ook voor het laatst) te communie gingen.

3. Tubby’s hut 

De heropgebouwde, authentieke hut waarin Tubby Clayton de werking van Talbot House verderzette na de evacuatie van het Huis in het voorjaar van 1918. Door een bijzonder evocatieve inrichting lijkt het alsof de aalmoezenier er opnieuw is ingetrokken om zijn memoires te schrijven.
 
4. Jeanne Battheu 

Gefilmd interview met indrukwekkende, persoonlijke getuigenissen van Jeanne Battheu, één van de weinige kinderen die tijdens W.O. I niet naar Frankrijk geëvacueerd werden. Ze vertelt op meesterlijke wijze over haar kindertijd in en rond Poperinge, over haar aanwezigheid op kerstfeestjes en concerten in Talbot House.  “Ik ben nooit kind geweest…” 

5. De geboorte van Toc H  



De opstart van de Toc H-beweging begon met het versturen van 2000 kerstkaarten vanuit Talbot House naar de ‘bezoekers’ van weleer, de zogenaamde ‘Talbotousians’. Worden verder behandeld: de wedergeboorte van Talbot House in Londen; de uitbouw van een wereldwijd netwerk met tientallen huizen en tienduizenden leden die allen willen samenwerken aan de bouw van een betere wereld; de veruitwendiging van de ‘spirit’ van Talbot House in symbolen, ceremonies en festivals. 

6. De weg van de Pelgrim 

Vanaf 1919 trekken de ‘Talbotousians’ massaal op pelgrimstocht naar de Westhoek. In hun spoor ploeteren we door nog niet opgekuiste stukken slagveld, maken we kennis met de beginnende handel in souvenirs en zien we de begraafplaatsen in opbouw. Ook een bezoek aan Talbot House staat op het programma. Aanvankelijk nog in privéhanden, wordt het Huis vanaf 1930, dankzij een milde weldoener, als pelgrimsoord uitgebouwd. Veel ‘Talbotousians’ schenken waardevolle voorwerpen die getuigen van de persoonlijke tragiek die vaak met zo’n pelgrimstocht gepaard ging.
 
7. Wereldoorlog II 

Tijdens deze dramatische periode maken we de evacuatie mee van het personeel van de War Graves Commission vanuit Talbot House, zijn we getuige van de gedurfde nachtelijke ontruiming van de hele inboedel door Poperingse sympathisanten, zien we de bezetting door de ogen van een ingekwartierde Duitse korporaal, ervaren we de euforie van de bevrijding in het spoor van een BBC-correspondent, met de daaropvolgende herinrichting en heropening van het Huis als soldatenkantine.
 
8. Tubby’s Room 



Vanuit Tubby’s eetkamer in Talbot House, Londen, werden decennialang plannen gesmeed voor de verdere uitbouw van Toc H. Iedere dag verwelkomde hij er mensen van alle rang en stand uit alle hoeken van de wereld. De kamer is volgestouwd met souvenirs en curiosa die ze voor hem achterlieten, elk met hun eigen verhaal. Een unieke documentaire – met tal van archiefbeelden – geeft een boeiende inkijk in de unieke persoonlijkheid die Tubby was.
 
9. Harry Patch 

De figuur van Harry Patch, de laatste Britse W.O. I-veteraan, overspant als het ware de hele periode die de tentoonstelling bestrijkt. In 1917 kwam hij als jonge soldaat herhaaldelijk in Talbot House over de vloer, en in 2004 opende hij, op 106-jarige leeftijd, de gerestaureerde Concert Hall. Zijn inspirerende getuigenis verwoordt op unieke wijze de universele vredesboodschap die Talbot House wil uitdragen.
 
Er werd veel aandacht geschonken aan de vormgeving van de modules en hun positionering in de geklasseerde Concert Hall. Zo maakt de prachtige industriële ruimte integraal deel uit van het hele verhaal.



De modules mogen dan inhoudelijk op zichzelf staan, toch kan de geïnteresseerde bezoeker tal van verbanden ontdekken. Zo krijgt het W.O. I- verhaal van veel ‘Talbotousians’ bijvoorbeeld een vervolg doordat hun kinderen of kleinkinderen soms vele jaren later in hun voetsporen treden en op die manier niet alleen een hoofdstuk bijschrijven aan dit diepmenselijk verhaal, maar ook vaak een ‘doorleefd’ object toevoegen aan de Talbot House-collectie.
 
Er is ook een aparte kijkkastenwand waar niet alleen delicate voorwerpen uit de rijke collectie tijdelijk tentoongesteld worden, maar ook belangwekkende nieuwe aanwinsten.


 
Met deze nieuwe permanente tentoonstelling wil de vzw Talbot House eens te meer haar missie in de verf zetten om Talbot House verder uit te bouwen als een plaats die lichamelijke, mentale en spirituele verademing biedt aan alle bezoekers, en dit in eeuwigdurende herinnering aan de belangwekkende rol die de ‘Everyman’s Club’ speelde tijdens de Eerste Wereldoorlog.
 
Meer info: www.talbothouse.be