The Bluff was the Eastern point of "a narrow ridge covered with trees-probably the heap formed by excavation when the canal was dug-which forms a feature of the flat wooded country at the Southern bend of the Ypres salient".* The trenches of the 17th (Light) Division on it were captured by the Germans in February, 1916, and retaken by the 3rd Division on the 2nd March. In the following July the enemy blew a mine under it, but failed to capture the ground. It was given up in the spring of 1918, but regained by the 14th Division on the 28th September. The First D.C.L.I. Cemetery dates from a period earlier than the fighting of 1916. It contains the graves of officers and men of the Duke of Cornwall's Light Infantry (one of whom had just obtained a commission in another Regiment) and other soldiers from the United Kingdom, all of whom fell in April-July, 1915. Row D, was added after the Armistice by concentrations from the bafflefield.

There are now over 50, 1914-18 war casualties commemorated in this site. Of these, 15 are unidentified. The cemetery covers an area of 472 square metres and is enclosed by a low brick wall. * Sir Douglas Haig's Despatch of the 19th May, 1916.

Burials (Commonwealth War Graves Commission):

• United Kingdom: 76

The Bluf - Grosse Bastion Eind 1914 sneed de frontlijn midden door de diepe kanaalsleuf van de vaart Ieper-Komen. Britse troepen bezetten The Bluff, een 9 m hoge bult op de rand van de sleuf, die rond 1870 kunstmatig was opgeworpen met vergraven gronden. Dit was één van de weinige plaatsen langs het front waar de geallieerden hoger lagen dan de Duitse linies. Van op The Bluff konden de Britten de nabije Duitse linies observeren en beschieten. Eind 1915 en in de loop van 1916 probeerden de Duitsers herhaaldelijk om de hoogte (Grosse Bastion) in te nemen via zware mijnexplosies. Na drie explosies op 14 februari 1916 werd het verdedigende Britse peloton van 50 soldaten, op 3 man na, uitgemoord. Op 2 maart 1916 wisten de Britten na een zorgvuldig voorbereide verrassingsaanval hun hoogte te heroveren. Helse mortierbeschietingen en dodelijke raids bleven dagelijkse kost. Een nieuwe, enorme Duitse explosie op 25 juli 1916 sloeg de hele bult weg, maar de Britten hielden stand. Ze antwoordden op hun beurt met kleinere, zeer gerichte mijnexplosies eind december 1916. De Duitse en Britse explosies hadden de hoogte omgetoverd tot een diepte met brede kraters. Na 1916 luwde het strijdtoneel. Beide legers nestelden zich in de steile flanken van de diepe kraters. Talrijke ondergrondse barricades beletten het uitgraven van nieuwe mijngangen. De toestand bleef de laatste oorlogsjaren vrijwel onveranderd.

(Bron: thematische fietstocht 'De mijnenslag van 1917' - Westtoer)